قربانی

این روزها چقدر زیاد می‌بینم ماشین‌های نو با پلاک جدید که پلاکشون خونیه اگه یه دوربین داشتم یه آلبوم عکس از این پلاک‌ها درست می‌کردم.

Home

یه خونه گرفتم که دیگه آخرشه! یه آپارتمان ۲۵متری با وسایل زندگی، می‌گم ۲۵متر نه اینکه زیر پله باشه، طرف کلاً ۲۵متر زمین داشته و توش آپارتمان ساخته خونه‌ی منم طبقه‌ی چهارمه، وسایلش هم کامله، باحالیش اینه که حتی برام یه دست استکان‌ و قوری نو هم گذاشته. بالاخره ۴۵روز آوارگیم تو تهران تموم شد.

من

اول می‌خواستم روز زن این کارو بکنم ولی حالا تصمیم گرفتم به مناسبت چهارشنبه‌سوری خودمو آتیش بزنم.

در

دیروز هم دوباره اون درو دیدم.

تقصیر من نبود

تو شلوغ‌ترین ساعت روز می خوام از وسط آزادی برم هفت‌تیر، این مترو هم خیر سرش ممکن تو دو برابر زمان عادی آدمو ببره مقصد ولی زودتر تو مرامش نیست، منم با چشمای باز داشتم قطاری رو که وارد ایستگاه شده بود جستجو می کردم تا یه در خلوت پیدا کنم که پیدا کردم، با تمام وجود ایستاده بودم در باز شه که یه نوشته ی زرد کوچولو رو شیشه توجه ی منو جلب کرد.
توجه! مسافر گرامی...
بقیه‌اش رو نتونستم بخونم ولی فکر کنم معنی اش این بود که نباید جلوی اون در وامیستادم.

دوباره

بالاخره با کمک آیدین و بهنام تونستم اینجا رو دوباره راه بندازم، البته در مورد دوباره بودنش زیاد احساس خوبی ندارم.